wspomnienie..

napisałam to już jakiś czas temu,ale ciągle do tego wracam...

...............Ty draniu! a jednak ukradłeś mi tę jedną myśl!Nie powinnam sobie na to pozwolić!Taka słabość...Czuję się jak głuptas!"Obiecanki-cacanki"-takie sliczne dzicinne-zwinne powiedzonko,a jak ładnie do mnie pasuje!
Dzisiaj rano o 7:25 biegając tak od kuchni do łazienki,z suszarką w reku i łyżką upaćkaną jogurtem schwytałam swój telefon.Nie było żadnej wiadomości od ciebie.Zawachanie...Sprawdzam jeszcze raz...skrzynka pusta,wyświelacz świeci na jakiś dziwny pusty kolor.
Udawanie to moja specjalność,zjadam śniadanie karmiąc swój żołądek.Ostrożnie-tylko tyle,żeby nie bolało!Musi być czyściutki,puściutki,wolny....Puściutki...byc pustym ....to calkiem ładne słowo,przemyka mi między wersami kodowanych myśli.Lubię byc pusta!nic nie czuć,nic nie jeść,nie istnieć!A właśnie dziś,właśnie ty przerwałeś mój zamierzony od początku do końca plan,bo właśnie dzis pomyślałam o tobie jeden raz!A przeciez nie wolno mi było o Tobie myśleć! Nie w taki sposób!Nie wolno pozwalac sobie na jakikolwiek objaw uczucia!Chcę być maszyną żywiącą się powietrzem,z jednej strony to calkiem wygodne....z drugiej brzuszek to polubi!on lubi bys pusty!Chcę wstawać rano ,klaść się o 22:00 bez żadnej mysli o tobie,chcę tak życ od rana do wieczora bez Ciebie!
Mineło kilka miesięcy.Nadal żyję.Bez Ciebie.
I w dalszym ciągu uważam,że pustaka to słowo,które najtrafniej mnie określa.Chcę umrzeć z głodu!Jedynym pozywieniem jest dotknięcie Twojej ręki.Wtedy jeszcze udawałeś,że spędzanie ze mna czasu sprawia Ci przyjemność. Mój żołądek już wtedy przeczuwał,że nastąpi coś złego i przeszedl na odrzywianie wewnątrzuczuciowe...

może należy od tego zacząć,żeby w końcu to zakończyć?rozmyślam nad sensem tego przedsięwzięcia,z tym całym pisaniem...w tej bezcelowej celowości rzeczywiście coś jest....więc czasem sobie naskrobię jakieś słowa....raczej pozbawione większego sensu i mądrości życiowej...ale moje wlasne;)